Алдраа авч чадаагүй аавыгаа дурсахуй

Миний аав Чухал овогтой Адьяа 1929 онд Онгон суманд төрсөн бөгөөд бага насаа өөрийн авга ах Цэрэндорж болон бусад ах дүү нар дээрээ өнгөрөөсөн гэдэг. Эх нь гурван настай байхад нь нас барж, дүү Монхорын хамт ах дүү нартайгаа мал маллан амьдарч байгаад ардын цэргийн албанд нас, бие тэнцэн морджээ. Цэргээс халагдаж ирээд Онгон сумандаа бригадын аж ахуй, хүний санитарч, худгийн моторчин зэрэг ажлыг хийж байсан. 1960-1966 он хүртэл Сүхбаатар аймгат сантехникийн слесарь, эмнэлгийн санитарч зэрэг ажлыг хийж байгаад Онгон сумандаа эргэн ирж, “Хөгжилт” нэгдэлд малчин, бригадын тоо бүртгэгч, аж ахуй зэрэг ажил хийж байлаа. Цэрэгт явахаасаа өмнө бичиг үсэг бие даан сурсан гэдэг. Аавын маань гол онцлог нь мал сүргээ өсгөх, ялангуяа адуугаа өсгөж хурдлуулахад их анхаардаг байв. 15 наснаасаа бие даан морь уяж, хурдлуулсан. Мөн олон сайхан хурдан хүлгүүдтэй байсан.

 Тэдний заримаас цухас дурдвал, Хэнз ухаа хэмээх хурдан хүлэг нь сумандаа гурав түрүүлж, нэг удаа хоёроор давхиж, ухаа азарга нь зургаан жил дарааллан айрагдсан. Морь уяж байх хугацаандаа 14 түрүү, 36 айраг их, бага наадмуудаас авсан байдаг юм. Аавын маань морь эдлэх, эмээл хазаар,  чөдөр ногт бэлдэх зэргээр нь нутгийн хүмүүс бахархдаг. Цэвэрч нямбай хувцас, эдлэл хэрэглэлээ тохируулж чаддаг, малч, хөдөлмөрч, есөн хүүхдээ зөв боловсон хүмүүжүүлж өсгөсөн хүн. 1993 онд хүнд өвчний улмаас өөд болсон. Хүүхдүүдээс нь орон нутагтаа таван хүү, хоёр охин нь амьдарч, аавынхаа малч удмыг залгаж, хүү Эрдэнэ-Очир, Энхбаяр, Эрхэмбаяр, Жаргал, Энхболд нар нь хүлэг морьдоо уяж сойн хурдлуулсаар яваа нь буурлын буяныг залгамжлан авч яваагийн илрэл аж.

Хүү А.Эрдэнэ-Очир